段玉裁《说文解字注》
我
施身自謂也。(不但云自謂而云施身自謂者、取施與我古為疊韵。施讀施捨之施。謂用己廁於衆中、而自稱則為我也。施者、旗貌也。引申為施捨者、取義於旗流下𠂹也。釋詁曰。卬吾台予朕身甫余言我也。又曰。朕子躬身也。又曰。台朕賚畀卜陽予也。或以賚畀卜予不同義。愚謂有我則必及人。故賚畀卜亦在施身自謂之內也。口部曰。吾、我自稱也。女部曰。姎、女人自稱姎我也。毛詩傳曰。言、我也。卬、我也。論語二句而我吾互用。毛詩一句而卬我襍稱。葢同一我義而語音輕重緩急不同。施之於文若自其口出。)或說我、(逗。)頃頓也。(謂順側也。頃、頭不正也。頓、下首也。故引申為頃側之意。賓筵。側弁之俄。箋云。俄、傾貌。人部曰。俄、頃也。然則古文以我為俄也。古文叚借如此。)从戈𠄒。(合二成字不能定其會意形聲者、以𠄒字不定為何字也。五可切。
十七部
。)𠄒、古文𡍮也。(𡍮當作𠂹。𠂹𡍮在
十七部
。然則我以為形聲也。)一曰古文殺字。(我从殺、則非形聲。會意亦難說也。殺篆下載古文三。有一略相似者。)凡我之屬皆从我。
重文:
口令:
提交