段玉裁《说文解字注》
顰
涉水𩖓戚也。(戚古音同蹴。迫也。各本作蹙。誤。顰戚、謂顰眉蹙頞也。許必言涉水者、為其字之从瀕也。)从𩕘。卑聲。(符眞切。按从卑聲、則古音在
十六部
。易。頻復。本又作嚬。王弼、虞翻、侯累皆以頻蹙釋之。鄭作卑。陸云音同。按諸家作頻。省下卑。鄭作卑。省上頻。古字同音叚借。則鄭作卑為是。諸家作頻、非。顰本在支韵、不在眞韵也。自各書省為頻。又或作嚬。又莊子及通俗文叚矉為顰。而古音不可復知。乃又改易音義云鄭作顰。幸晁氏以道古周易、呂氏伯恭古易音訓所據音義皆作卑。晁云。卑、古文也。今文作顰。攷古音者得此、眞一字千金矣。)
重文:
口令:
提交